De eerste week in het Brikama Health Centre

Maandag 23 februari begon voor mij (en voor de rest van de groep) de eerste dag op onze projectplaatsen. Voor mij is dit het Brikama Health Centre. Dit is een Health Centre waar alle mensen uit de omgeving worden binnengebracht en ligt midden op de markt. Hier kan heel veel behandeld worden (of in ieder geval een poging tot), maar voor operaties en andere medicatie dan paracetamol, diclofenac, ampicilline en ibuprofen worden de patiënten doorverwezen naar het ziekenhuis in Banjul.

Maandag zijn Hilda en ik met zijn tweeën naar het Health Centre geweest voor kennismaking (Anouk en Angeline waren helaas ziek). Hier hadden ze geen idee van onze komst en was het wachten op de baas van het ziekenhuis. Deze bleek ziek thuis te zitten en na een telefoonnummer van hem gekregen te hebben om de volgende dag te kunnen bellen, werden we weer huiswaarts gestuurd. Toen we net weer de markt op wilde lopen kwam er een man achter ons aangerend die blijkbaar wel wist van onze komst. Hij heeft ons meegenomen naar het huis van de baas (die niet blij was dat wij op de stoep stonden) en heeft ons daarna rondgeleid in het Health Centre. Hier hebben we gesproken met een verpleegkundige van de General Ward (de algemene verpleegafdeling voor mannen, vrouwen en kinderen) en hebben we afgesproken dat we de volgende dag met zijn 4en konden beginnen op de General Ward om ons een weekje te oriënteren.

De volgende dag zijn we dus met zijn 4en begonnen op de General Ward en vielen we van de ene verbazing in de andere. Waar wij ons al druk maakten dat we 4 minuutjes te laat waren, zat de deur nog op slot toen we kwamen en keek de nachtdienst ons heel raar aan omdat we zo vroeg waren. Later bleek namelijk dat iedereen gewoon binnendruppelt wanneer het hem uitkomt en de laatste kwam rond 10.00 uur binnen waarna ze rustig om 11.00 beginnen met hun ontbijt en dus bijna niet gewerkt hebben. Daarnaast zitten ze eigenlijk de hele dag gewoon op een stoel in de zusterspost en komen hier alleen vanaf wanneer de arts tijdens de visiteronde schreeuwt dat hij hulp nodig heeft of wanneer de medicijnen rond gedeeld moeten worden. Dit duurt allemaal een eeuwigheid aangezien ze van alles tegelijk doen en niks in één keer afmaken. Dit is best wel frustrerend om te zien, aangezien ik vanuit Nederland gewend ben om heel veel voor de patiënten te doen en ook af te maken waar je mee bezig bent voor je wat anders gaat doen. Ook werkt iedereen even hard en dat is hier ook absoluut niet het geval. Er is één verpleegkundige die alles doet en de rest kijkt vanaf haar stoel gewoon toe. Dit ging de rest van de week ook zo en dat was niet altijd even leuk om te zien. Er is in mijn ogen zoveel wat moet gebeuren, maar dat gebeurt gewoon niet. De familie zorgt voor de patiënt en de verpleegkundige kijkt hier verder niet meer naar om en praat ook niet met de patiënt.

Donderdagmiddag hebben we met de baas van het Health Centre besproken hoe de rest van onze tijd eruit gaat zien en hebben we besloten dat we ons gaan opsplitsen in 2tallen en elk tweetal gaat 6 weken lang gaat werken op een afdeling en na die 6 weken wisselen we van plaats en zo hebben we aan het einde van de minor op 2 verschillende afdelingen gewerkt en hier een project kunnen doen. Anouk en ik beginnen maandag op de Labour Ward/Maternity (de kraamafdeling) en Hilda en Angeline beginnen op de General Ward/ Paediatric (de kinderafdeling). Waarschijnlijk gaan we alle 4 het project doen op de kinderafdeling aangezien hier het meeste moet gebeuren en er op dit moment op de kraamafdeling al een Schotse organisatie bezig is om deze afdeling aan te pakken.

Op vrijdagmorgen heb ik samen met een aantal van onze groep een intervisiemoment gehad met Metsje. Hier hebben we allemaal een casus ingebracht over iets waar we moeite mee hebben hier in Gambia. Samen hebben we er overgepraat en proberen te bedenken hoe we hier het beste mee om kunnen gaan.

De afgelopen week hebben we elke avond met de groep samen gegeten. Van te voren hadden we lootjes getrokken en moesten we in 2tallen boodschappen doen en eten koken. Iedereen heeft hier erg zijn best voor gedaan en alle maaltijden smaakten erg lekker en ik vond het erg gezellig om samen met de groep te eten en spelletjes te spelen na het eten.

In het weekend doen we lekker rustig aan en slapen we uit, kijken we een film, lezen we een boek of gaan fanatiek aan de slag voor school. Ook proberen we om één dag naar het strand of het zwembad te gaan en daarna een internetcafé op te zoeken om te kunnen Skypen met het thuisfront.

Vandaag zijn we naar een hotel in Senegambia, het toeristengedeelte, geweest. Hier hebben we voor een klein bedrag lekker kunnen zwemmen en zonnen en ze hadden ook wifi waarmee we even hebben kunnen skypen en internetten. ’s Avond zijn we uit eten geweest met de groep en hebben we ons weer helemaal kunnen opladen voor een nieuwe week ervaringen opdoen op onze projectplaatsen, voor mij de kraamafdeling en ik ben heel benieuwd hoe het daar is en wat ik daar ga zien! Het volgende verslag zal ik jullie hier meer over vertellen! ;)

Muriël