Een klamboe is maar schijnveiligheid
Blijf op de hoogte en volg Muriël
29 Maart 2015 | Gambia, Banjul
Vorige week was een erg rustige week in het Health Centre met weinig tot geen bijzonderheden en alles ging gewoon zijn gangetje.
Zaterdag was een dag met een druk programma. ’s Morgens ben ik samen met Anouk, Hilda en Mamadi naar de markt geweest om cadeautjes te kopen voor de verjaardag van Angeline. Ze was namelijk afgelopen dinsdag jarig, maar de zaterdag ervoor hebben we een surprise party voor haar georganiseerd en daar horen natuurlijk wel cadeautjes bij. Na de hele markt 5x gezien te hebben, hadden we eindelijk alles wat we wilden hebben en was het weer tijd om naar huis te gaan om alles in te pakken.
’s Middags ben ik samen met Angeline en Nymphe naar het vliegveld geweest om samen met Angela haar moeder op te halen. Haar moeder kwam hier voor een weekje vakantie en het leek ons wel leuk om haar met een paar op te gaan halen. ’s Avonds is haar moeder wezen eten en had ze voor Hilda en mij een heerlijke schone handdoek bij zich die onze moeders naar haar hadden gebracht voor ze wegging. Nu kunnen we dus weer met een heerlijke schone handdoek van thuis douchen en niet meer met een tweedehands van de markt hier.
’s Avonds was het tijd voor de surprise party van Angeline. Na het eten in het huis op de college werd ze met een smoesje mee naar ons huis gelokt om zich om te kleden, zodat het andere huisje helemaal versierd kon worden en de Gambianen die we hadden uitgenodigd ontvangen konden worden. Toen ze weer in het andere huisje kwam en daar alle Gambianen ook zaten en alles versierd was, was ze erg verrast! We hebben de rest van de avond spelletjes gedaan en daarna zijn we naar Senegambia geweest om daar uit te gaan.
Zondag zijn we wederom weer naar Senegambia geweest, maar dit keer om te zwemmen, zonnen en skypen.
Op maandag begon de nieuwe week weer en voor Anouk en mij begon de week met een nachtdienst in het Health Centre. Maandag overdag hebben we lekker rustig aangedaan en onze kleren gewassen en even op bed gelegen, waarna om 20.00 uur onze nachtdienst begon. De nachtshift duurt hier van 20.00 uur tot 8.00 uur, dus we hadden een hele nacht voor de boeg. De dienst begon erg rustig en ging de eerste paar uur ook redelijk snel met de nodige medicatie delen, bloeddrukken meten en meekijken met bevallingen. Rond een uur of 2.00 werd het even spitsuur en was het een uur echt super druk op de afdeling. De ene baby na de andere werd geboren en al het personeel vloog alle kanten op. Toen eenmaal de rust was weergekeerd, werden de matrassen tevoorschijn gehaald en uitgerold op de grond en gingen de verpleegkundigen liggen slapen. Ze hadden de wekker gezet op 6.00 uur omdat er dan weer een nieuwe ronde medicijnen delen was. Toen alle verpleegkundigen op de grond lagen te slapen zaten Anouk en ik elkaar aan te kijken met een blik van; en nu? Wij zijn namelijk niet gewend dat we gaan slapen tijdens een nachtdienst en als we naar de grond en om ons heen keken zag het er nou ook niet echt aantrekkelijk uit om tussen de viezigheid te gaan liggen slapen. Wij hebben maar ons boek erbij gepakt en zijn wat gaan lezen. Rond een uur of 5 kregen wij het ook even pittig en hebben we ons hoofd maar even op tafel gelegd. Toen het eenmaal 8.00 uur was en langzaamaan het personeel van de dagdienst binnen kwam druppelen vonden wij het ook wel mooi geweest en hoorden we in de verte ons bed al heel hard roepen. Erg leuk om een keer een nachtdienst mee te maken, maar 12 uur lang is wel errug lang.
Nadat we ons bed hadden bereikt hebben we een paar uur geslapen, maar daarna werden we echt ons bed uitgebrand en hebben we de rest van de dag een boek gelezen en spelletjes gespeeld. ’s Avonds heeft Angeline samen met Nymphe voor ons gekookt, omdat ze jarig was en hebben we de rest van de avond gezellig met de groep bij elkaar gezeten.
Woensdag zijn Hilda, Angeline, Anouk en ik weer naar Senegambia geweest om aan ons project te werken met internet. Heel veel konden we nog niet doen, omdat we ons plan van aanpak net hadden ingeleverd en hem nog niet terug hadden, maar iedereen had voor zich wel iets wat die op wilde zoeken op internet. Verder hebben we nog even een bezoekje gebracht aan het strand en heb ik nog gezellig even kunnen skypen met opa en oma en later nog met papa en Tess!
Donderdag was het cleaning day op de afdeling. Toen Anouk en ik aankwamen werd er net een tuinslang uitgerold en wij waren erg benieuwd wat er ging gebeuren, aangezien we nog niet eerder hadden gezien dat er een tuinslang gebruikt werd. Het bleek dat ze een grote schoonmaak gingen houden en dat betekent dat alle bedden van de kant moeten, ongeacht of er mensen opliggen, en dat alle verloskamers grondig schoongemaakt worden. Of er op dat moment een bevallende vrouw op een bed ligt maakt helemaal niks uit, het bed wordt gewoon met vrouw en al het hokje uitgeduwd en midden in de gang neergezet. Dit gebeurt met elk bed en elk hokje, totdat de hele gang volstaat met bedden en alle hokjes (en ook de gang) blank staan van het water. Ik wist niet wat me overkwam toen ik dit hele gebeuren zag en heb er echt van staan te kijken dat het überhaupt in mensen op komt om bevallende vrouwen gewoon met bed en al de gang op te rijden. Nadat ze klaar waren bij de verloskamers, was het tijd voor de kraamafdeling om die onder handen te nemen en dit ging op dezelfde manier. Alle bedden werden, met mensen erop, verplaatst en de tuinslang werd overal overheen gehaald om schoon te maken. Al met al moet ik zeggen dat het er wel schoner door is geworden, al blijft de vraag hier altijd voor hoe lang!
’s Middags zou er een mevrouw met de ambulance naar Banjul gaan voor een keizersnede en mochten Anouk en ik mee in de ambulance. Normaal gesproken deden ze ook keizersnedes in het Health Centre, maar hier zijn ze de operatiekamer aan het verbouwen en moeten vrouwen dus naar Banjul. De chauffeur vond het erg leuk dat wij meegingen en zei dat wij voorin mochten gaan zitten.
Daar zaten Anouk en ik dan, voorin de ambulance die met gillende sirenes over de wegging! Overigens zou er ook nog een arts mee gaan, maar die wilde perse voorin zitten, maar dit mocht niet van de chauffeur, aangezien het protocol is dat de arts altijd bij de patiënt achterin zit. De arts was het hier niet mee eens en beende boos weg, waarna de chauffeur gas gaf en wegreed. Aan Anouk en mij dus de taak om in Banjul te gaan overdragen wat er met de patiënt was en waarom ze naar Banjul kwam. Na de overdracht een keer doorgelezen te hebben, wisten we het nodige en hoopten we maar dat we niet te moeilijke vragen kregen in Banjul. Hier aangekomen snapten ze gelukkig de overdracht direct en hoefden we verder niks meer uit te leggen, waarna we weer terug konden naar Brikama.
Vrijdag hebben we met de hele groep en een deel van de Gambia College Family Association gepraat over ons project ‘the backway to Europe’. Hieruit bleek dat iedereen al wel een paar ideeën heeft, maar dat het vooral belangrijk is dat we hier goed over communiceren. We hebben afspraken gemaakt voor de volgende keer en dan zien we wel weer verder. We zijn er namelijk wel achter gekomen dat we niet aan onze Nederlandse manier van werken moeten willen vasthouden, aangezien alles hier gaat zoals het gaat en ze niet doen aan duidelijke afspraken of tijdsplanning.
’s Middags zijn we met de meiden en samen met Njambeh (een gambiaanse studente van de college) naar de markt geweest om een stofje uit te zoeken om een Gambiaanse jurk te kunnen laten maken. Nadat we allemaal een stofje hadden gevonden die we mooi vonden zijn we naar de kleermaker gegaan waar we een hele tijd gezeten hebben, aangezien iedereen een ander model wilde en andere wensen had, maar uiteindelijk is het allemaal goed gekomen en kunnen we onze jurk volgende week ophalen, dus ik ben erg benieuwd!
Vrijdagavond heeft de moeder van Angela voor ons groentesoep gekookt en hebben we nog een gezellig avondje met zijn allen spelletjes gedaan in het huisje op de college. Ook heb ik hier lekker warm kunnen douchen, aangezien we in ons eigen huisje de hele dag al geen water hadden. Er bleek namelijk een lek te zitten in de waterleiding, waardoor het akkertje naast ons huis onder water stond en wij geen water hadden. Toen dit lek eenmaal verholpen was, waren wij niet thuis, maar stond onze kraan nog wel aan. Dit hadden de buren gehoord en om onze badkamer niet te laten overstromen hebben ze besloten om de hoofdkraan dicht te draaien. Toen wij hoorden dat ze door ons dus de hele avond geen water hadden gehad, voelden wij ons wel een beetje stom en hebben wij netjes onze excuses aangeboden.
Zaterdag heb ik weer een heerlijk rustig dagje thuis gehad. Boek gelezen, muziek geluisterd, spelletjes gespeeld en film gekeken.
En op zondag weer zoals gebruikelijk naar Senegambia om te zwemmen, zonnen en te skypen!
Lieve groetjes vanuit het zonnige Gambia!
-
29 Maart 2015 - 20:29
Anja:
Ha die Muur, wat heb je weer een prachtig verhaal geschreven. Je had ons al het één en ander verteld via skype maar nu ik het lees moet ik er opnieuw om lachen. Had je die hagedis niet als huisdier kunnen nemen? Wat de grote schoonmaak betreft, ik hoop maar dat de vrouwen even konden wachten met bevallen tot ze weer naar hun 'verloskamer' konden. Maar zoals je al zei: In Gambia kan alles. We zijn benieuwd en komen over een paar weken kijken hoe jij daar leeft in Gambia. Groetjes en liefs mama. -
29 Maart 2015 - 21:21
Bernadette:
Hahaha Muriel!!! Je verhalen worden steeds spannender!
Wat leuk... een hagedis als huisdier :)
Ik kan me voorstellen dat je er een klein trauma aan over
houd, pffff...
Verder vind ik het ongelofelijk hoe het er daar allemaal aan toe gaat! Dat kan je je niet voorstellen als je het niet met eigen ogen gezien hebt!
Wat een ervaringen allemaal.
Ik verheug me op je volgende verhaal!!
groetjes en succes maar weer, Bernadette -
31 Maart 2015 - 13:35
Margriet:
Tja, denk je lekker veilig te kunnen slapen, heb je opeens onverwacht bezoek! Maar hagedissen bijten toch niet? Goed maar dat er mensen zijn om je te helpen ;-) Bij ons is het onstuimig herfstweer op dit moment. Het lijkt er gelukkig wel op dat het wat beter wordt en ik hoop dan ook met Pasen lekker buiten te kunnen zitten met iedereen. Als je weer terug bent kom je dan ook even bij onze babykonijntjes en kuikentjes kijken? xxx Margriet -
31 Maart 2015 - 21:16
Opama:
Lieve Muurtje,
Dank voor weer een leuk leesbaar verslag. Wat ben je toch een scheitert dat je bang bent voor een
hagedis. Ja, ik hoor je roepen maar hij was heel groot!, nou dat zal wel zijn meegevallen. Niet denken dat kan oma nooit weten, wij hebben heel veel en ook grote hagedissen gezien op velerlei plaatsen en hebben ze alleen maar bewonderd en van genoten. Nog veel gekker, we hebben ze brood met smeerworst gevoerd toen we ergens op een onmogelijke plek zaten te eten en ze vonden het heel erg lekker. Slaap maar lekker en wind je niet op over dat soort bezoek, tijgermuggen zijn veel gevaarlijker.
Hier verder alles prima, oma zit weer met een ingepakte poot vanwege een wond aan haar been. Was
een kleine operatie om een puist die steeds terug kwam weg te halen en op te sturen, was gelukkig niets mee aan de hand, maar de wond was groot en ovaal, ging niet goed dicht vanwege de elastische kous die er wel overheen moest en dat werkte dus niet of liever verkeerd. Kous uit betekende een dikke poot en dus nu weer inpakken door Carinova om de dag. Pijn heb ik niet, maar lastig is het wel.
Verder buiten rot weer alles prima en verheugen ons op het volgende verslag. Liefs,
Opama -
01 April 2015 - 08:55
Heleen:
Ha die Muur!
Wat een avonturen!
Ik ben al helemaal blij en ondersteboven dat ik een ziekenhuisbevalling mee heb mogen maken.....jij hebt ze aan de lopende band...en hoe?! Wat een ervaringen joh!
En die rit voor in de ambulance, ik zie jullie al zo zitten...;-) Floris zou zo willen ruilen met je!
Wat betreft die hagedis, het is maar goed dat Tess binnenkort jouw kant op komt! Als ze nog net als vroeger zo heldhaftig alle beesten vangt, komt het vast goed!
We vinden het erg leuk je verhalen te volgen over die bijzondere wereld, blijf vooral schrijven!
Liefs van ons 4-en. -
01 April 2015 - 20:29
Reina :
mooi verslag hoor! Vond het erg gezellig bij jullie!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley