Een klamboe is maar schijnveiligheid

Laat ik maar direct beginnen met het uitleggen van de titel van dit verslag. Anouk en Angeline hadden het de hele week al over de schijnveiligheid van de klamboe, nadat ze de nodige beestjes waren tegengekomen in hun bed, maar hier kon ik me niet druk om maken, tot donderdagavond. Waar ik me in de eerste weken nog erg veilig voelde in mijn klamboe en het idee had dat geen enkel beest bij me kon komen als ik in bed lag, is nu helaas het tegendeel gebleken. Toen ik donderdagavond op de tast het lichtknopje had gevonden en het licht in de slaapkamer aan had gedaan (gelukkig hadden we stroom, anders had ik helemaal niet geweten wat er gebeurt was), dacht ik even dat ik het niet goed zag. In de hoek van mijn klamboe zat namelijk een enorme hagedis. Waar ik eerst nog hoopte dat die aan de buitenkant zat, wist ik al snel dat dit helaas niet het geval was toen ik hem op zijn buik kon kijken…. Na van de eerste schrik bekomen te zijn ben ik de kamer uit gesprint en heb ik heel hard de anderen geroepen. Deze kwamen ook aangerend en stonden met grote ogen te kijken toen ze hem zagen zitten. Angeline en Nymphe bedachten zich geen moment en renden heel hard naar de buren toe en gingen daar op de deur staan kloppen om hulp te roepen. Ondertussen stond Anouk met haar camera in de deuropening van de slaapkamer om alles vast te kunnen leggen voor het plakboek en stonden Hilda en ik met trillende knieën in de woonkamer. Toen de buurman binnen kwam rennen met een enorme bezem wisten we niet meer waar we het zoeken moesten en stonden Hilda, Nymphe en ik vanaf de stoel toe te kijken, terwijl Anouk en Angeline allebei om de hoek van de slaapkamer stonden te gluren. Nadat Anouk met de mededeling kwam dat ik maar beter niet kon komen kijken en ik de buurman hoorde zeggen dat hij de hagedis ‘nog niet’ gevangen had, liepen bij mij de rillingen over de rug. Uiteindelijk heeft de buurman de hagedis in een plastic zakje gevangen en buiten los gelaten, waarna iedereen weer enigszins opgelucht kon ademhalen. Na dit hele tafereel begon deel 2. Iedereen moest natuurlijk checken of er geen hagedis in haar bed zat. Elk bed werd helemaal leeggehaald, klamboe los gehaald, matras van het bed af en alle hoeken van de kamers werden gecheckt. Nadat bleek dat er echt geen hagedis meer te vinden was, werd alles weer herschikt en werd het dan toch tijd om te gaan slapen. Iedere keer dat ik iets dacht te voelen, schoot het beeld van de hagedis weer door me heen, maar gelukkig heb ik in een hagedis vrij bed kunnen slapen! ;)

Vorige week was een erg rustige week in het Health Centre met weinig tot geen bijzonderheden en alles ging gewoon zijn gangetje.

Zaterdag was een dag met een druk programma. ’s Morgens ben ik samen met Anouk, Hilda en Mamadi naar de markt geweest om cadeautjes te kopen voor de verjaardag van Angeline. Ze was namelijk afgelopen dinsdag jarig, maar de zaterdag ervoor hebben we een surprise party voor haar georganiseerd en daar horen natuurlijk wel cadeautjes bij. Na de hele markt 5x gezien te hebben, hadden we eindelijk alles wat we wilden hebben en was het weer tijd om naar huis te gaan om alles in te pakken.
’s Middags ben ik samen met Angeline en Nymphe naar het vliegveld geweest om samen met Angela haar moeder op te halen. Haar moeder kwam hier voor een weekje vakantie en het leek ons wel leuk om haar met een paar op te gaan halen. ’s Avonds is haar moeder wezen eten en had ze voor Hilda en mij een heerlijke schone handdoek bij zich die onze moeders naar haar hadden gebracht voor ze wegging. Nu kunnen we dus weer met een heerlijke schone handdoek van thuis douchen en niet meer met een tweedehands van de markt hier.
’s Avonds was het tijd voor de surprise party van Angeline. Na het eten in het huis op de college werd ze met een smoesje mee naar ons huis gelokt om zich om te kleden, zodat het andere huisje helemaal versierd kon worden en de Gambianen die we hadden uitgenodigd ontvangen konden worden. Toen ze weer in het andere huisje kwam en daar alle Gambianen ook zaten en alles versierd was, was ze erg verrast! We hebben de rest van de avond spelletjes gedaan en daarna zijn we naar Senegambia geweest om daar uit te gaan.
Zondag zijn we wederom weer naar Senegambia geweest, maar dit keer om te zwemmen, zonnen en skypen.

Op maandag begon de nieuwe week weer en voor Anouk en mij begon de week met een nachtdienst in het Health Centre. Maandag overdag hebben we lekker rustig aangedaan en onze kleren gewassen en even op bed gelegen, waarna om 20.00 uur onze nachtdienst begon. De nachtshift duurt hier van 20.00 uur tot 8.00 uur, dus we hadden een hele nacht voor de boeg. De dienst begon erg rustig en ging de eerste paar uur ook redelijk snel met de nodige medicatie delen, bloeddrukken meten en meekijken met bevallingen. Rond een uur of 2.00 werd het even spitsuur en was het een uur echt super druk op de afdeling. De ene baby na de andere werd geboren en al het personeel vloog alle kanten op. Toen eenmaal de rust was weergekeerd, werden de matrassen tevoorschijn gehaald en uitgerold op de grond en gingen de verpleegkundigen liggen slapen. Ze hadden de wekker gezet op 6.00 uur omdat er dan weer een nieuwe ronde medicijnen delen was. Toen alle verpleegkundigen op de grond lagen te slapen zaten Anouk en ik elkaar aan te kijken met een blik van; en nu? Wij zijn namelijk niet gewend dat we gaan slapen tijdens een nachtdienst en als we naar de grond en om ons heen keken zag het er nou ook niet echt aantrekkelijk uit om tussen de viezigheid te gaan liggen slapen. Wij hebben maar ons boek erbij gepakt en zijn wat gaan lezen. Rond een uur of 5 kregen wij het ook even pittig en hebben we ons hoofd maar even op tafel gelegd. Toen het eenmaal 8.00 uur was en langzaamaan het personeel van de dagdienst binnen kwam druppelen vonden wij het ook wel mooi geweest en hoorden we in de verte ons bed al heel hard roepen. Erg leuk om een keer een nachtdienst mee te maken, maar 12 uur lang is wel errug lang.
Nadat we ons bed hadden bereikt hebben we een paar uur geslapen, maar daarna werden we echt ons bed uitgebrand en hebben we de rest van de dag een boek gelezen en spelletjes gespeeld. ’s Avonds heeft Angeline samen met Nymphe voor ons gekookt, omdat ze jarig was en hebben we de rest van de avond gezellig met de groep bij elkaar gezeten.

Woensdag zijn Hilda, Angeline, Anouk en ik weer naar Senegambia geweest om aan ons project te werken met internet. Heel veel konden we nog niet doen, omdat we ons plan van aanpak net hadden ingeleverd en hem nog niet terug hadden, maar iedereen had voor zich wel iets wat die op wilde zoeken op internet. Verder hebben we nog even een bezoekje gebracht aan het strand en heb ik nog gezellig even kunnen skypen met opa en oma en later nog met papa en Tess!

Donderdag was het cleaning day op de afdeling. Toen Anouk en ik aankwamen werd er net een tuinslang uitgerold en wij waren erg benieuwd wat er ging gebeuren, aangezien we nog niet eerder hadden gezien dat er een tuinslang gebruikt werd. Het bleek dat ze een grote schoonmaak gingen houden en dat betekent dat alle bedden van de kant moeten, ongeacht of er mensen opliggen, en dat alle verloskamers grondig schoongemaakt worden. Of er op dat moment een bevallende vrouw op een bed ligt maakt helemaal niks uit, het bed wordt gewoon met vrouw en al het hokje uitgeduwd en midden in de gang neergezet. Dit gebeurt met elk bed en elk hokje, totdat de hele gang volstaat met bedden en alle hokjes (en ook de gang) blank staan van het water. Ik wist niet wat me overkwam toen ik dit hele gebeuren zag en heb er echt van staan te kijken dat het überhaupt in mensen op komt om bevallende vrouwen gewoon met bed en al de gang op te rijden. Nadat ze klaar waren bij de verloskamers, was het tijd voor de kraamafdeling om die onder handen te nemen en dit ging op dezelfde manier. Alle bedden werden, met mensen erop, verplaatst en de tuinslang werd overal overheen gehaald om schoon te maken. Al met al moet ik zeggen dat het er wel schoner door is geworden, al blijft de vraag hier altijd voor hoe lang!
’s Middags zou er een mevrouw met de ambulance naar Banjul gaan voor een keizersnede en mochten Anouk en ik mee in de ambulance. Normaal gesproken deden ze ook keizersnedes in het Health Centre, maar hier zijn ze de operatiekamer aan het verbouwen en moeten vrouwen dus naar Banjul. De chauffeur vond het erg leuk dat wij meegingen en zei dat wij voorin mochten gaan zitten.
Daar zaten Anouk en ik dan, voorin de ambulance die met gillende sirenes over de wegging! Overigens zou er ook nog een arts mee gaan, maar die wilde perse voorin zitten, maar dit mocht niet van de chauffeur, aangezien het protocol is dat de arts altijd bij de patiënt achterin zit. De arts was het hier niet mee eens en beende boos weg, waarna de chauffeur gas gaf en wegreed. Aan Anouk en mij dus de taak om in Banjul te gaan overdragen wat er met de patiënt was en waarom ze naar Banjul kwam. Na de overdracht een keer doorgelezen te hebben, wisten we het nodige en hoopten we maar dat we niet te moeilijke vragen kregen in Banjul. Hier aangekomen snapten ze gelukkig de overdracht direct en hoefden we verder niks meer uit te leggen, waarna we weer terug konden naar Brikama.

Vrijdag hebben we met de hele groep en een deel van de Gambia College Family Association gepraat over ons project ‘the backway to Europe’. Hieruit bleek dat iedereen al wel een paar ideeën heeft, maar dat het vooral belangrijk is dat we hier goed over communiceren. We hebben afspraken gemaakt voor de volgende keer en dan zien we wel weer verder. We zijn er namelijk wel achter gekomen dat we niet aan onze Nederlandse manier van werken moeten willen vasthouden, aangezien alles hier gaat zoals het gaat en ze niet doen aan duidelijke afspraken of tijdsplanning.
’s Middags zijn we met de meiden en samen met Njambeh (een gambiaanse studente van de college) naar de markt geweest om een stofje uit te zoeken om een Gambiaanse jurk te kunnen laten maken. Nadat we allemaal een stofje hadden gevonden die we mooi vonden zijn we naar de kleermaker gegaan waar we een hele tijd gezeten hebben, aangezien iedereen een ander model wilde en andere wensen had, maar uiteindelijk is het allemaal goed gekomen en kunnen we onze jurk volgende week ophalen, dus ik ben erg benieuwd!
Vrijdagavond heeft de moeder van Angela voor ons groentesoep gekookt en hebben we nog een gezellig avondje met zijn allen spelletjes gedaan in het huisje op de college. Ook heb ik hier lekker warm kunnen douchen, aangezien we in ons eigen huisje de hele dag al geen water hadden. Er bleek namelijk een lek te zitten in de waterleiding, waardoor het akkertje naast ons huis onder water stond en wij geen water hadden. Toen dit lek eenmaal verholpen was, waren wij niet thuis, maar stond onze kraan nog wel aan. Dit hadden de buren gehoord en om onze badkamer niet te laten overstromen hebben ze besloten om de hoofdkraan dicht te draaien. Toen wij hoorden dat ze door ons dus de hele avond geen water hadden gehad, voelden wij ons wel een beetje stom en hebben wij netjes onze excuses aangeboden.

Zaterdag heb ik weer een heerlijk rustig dagje thuis gehad. Boek gelezen, muziek geluisterd, spelletjes gespeeld en film gekeken.

En op zondag weer zoals gebruikelijk naar Senegambia om te zwemmen, zonnen en te skypen!

Lieve groetjes vanuit het zonnige Gambia!