De introductieweek

Op zondagochtend begon de introductieweek dan toch echt. Hierin werden we begeleid door een docent van de college, mister Tamba, en door een paar studenten van de college, Joseph, Paul en Mamadi. Om 6.00 uur werden we gewekt door de Imam van de moskee die het nodig vond om het ochtendgebed te schreeuwen door een luidspreker. Om 9.30 uur was het tijd voor ontbijt in de dininghall van de college. Dit was voor mij als echte Nederlander die is gewend aan een bruin broodje met hagelslag als ontbijt een ware belevenis. We kregen namelijk een tapalappa (soort stokbrood) met ui en heel veel groente en vlees. Dit smaakte de eerste 2 happen erg goed, maar toen werd het toch wel een beetje teveel van het goede als ontbijt. Na het ontbijt was het tijd om naar de markt te gaan in Brikama. Hier zijn we heengelopen met de hele groep van Nederlanders en Gambianen en op de markt hebben we onze euro’s gewisseld voor Dalasi’s en hebben we een Gambiaanse simkaart gekocht. Hierna zijn we weer terug gegaan naar de college en kregen we een lunch. Voor ons als Nederlanders was dit erg laat aangezien wij niet gewend zijn om 16.30 uur nog te lunchen. Als lunch kregen we rijst met vis. Wederom was dit ook weer erg wennen om te eten. Na de lunch zijn we lekker naar het strand gegaan. Dit was echt heerlijk en hier hebben we een aantal leuke groepsfoto’s gemaakt. Hierna was het om 21.30 uur tijd voor diner.
Dag 2 was het weer om 9.30 uur ontbijten en dit keer mochten we zelf kiezen wat we wilden eten. De keuze brood met jam was snel gemaakt om de dag toch nog een beetje goed te beginnen voor mijn maag. Na het ontbijt zijn we met zijn allen in de schoolbus van het college gestapt om langs onze stageplekken te gaan om kennis te maken en elkaars stageplekken te zien. Als eerste zijn we naar de stageplek van Nymphe geweest. De Jeddah Lower Basic School, een basisschool. Hier kwamen we aan tijdens de pauze en speelden alle kinderen buiten. Toen ze ons zagen kwamen er honderden kinderen als een bezetene op ons afgerend en wilden allemaal op de foto en aan ons zitten. Ze vonden het allemaal zoo bijzonder om witte mensen te zien en schreeuwden allemaal heel hard ‘toubab’ (blanke). Na ons door de menigte geworsteld te hebben, 100 handjes geschut te hebben, 40 foto’s te maken en heel vaak in ons arm geknepen te zijn, werden we door de buschauffeur het kantoortje van de schooldirecteur in geloods. De directeur heeft ons erg vriendelijk ontvangen en vond het erg leuk dat wij er waren. Hij heeft ons de hele school laten zien (lees; een groot zandterrein met lokaaltjes eromheen). In elk lokaal keken de kinderen hun ogen uit als wij binnen kwamen en gingen ze allemaal voor ons zingen. Dit heeft op mij, maar ook op de rest van de groep ontzettend veel indruk gemaakt en ik vond dit echt een geweldige ervaring.
Na deze ervaring was het tijd om naar de stageplek van Hilda, Angeline, Anouk en mij te gaan. Het Brikama Health Centre. Dit is een gezondheidscentrum midden op de markt van Brikama wat fungeert als ziekenhuis. Om er te komen reden we met de bus midden over de markt en hebben we menig marktkraampje geraakt, maar niemand die hiervan op keek, alleen wij. Bij het Health Centre aangekomen werd er aan alle kanten gebouwd en liepen de bouwvakkers met hun kruiwagens met cement gewoon tussen de patiënten door. Overal voor de gebouwen lagen en zaten mensen te wachten tot ze geholpen konden worden. Hier kregen we kort een rondleiding en kwamen we een Nederlandse gynaecoloog tegen die hier voor 3 maanden gaat werken en die we kort gesproken hebben. Verder hebben we niet veel gezien of gehoord en had ik niet het idee dat ze echt wisten wat we kwamen doen, dus dat wordt een leuke verrassing maandag. Na de stagebezoeken was het weer tijd voor lunch op de college en dit keer kregen we kip met patat. Daarna was het weer tijd om naar het strand te gaan en hebben we lekker op het strand gezeten. Bij terugkomst op de college kregen we weer een diner waarna het tijd was om weer naar onze eigen compound te gaan om te douchen en te slapen.
Dag 3 was het wederom om 9.30 uur ontbijt en heb ik weer op safe gespeeld en gekozen voor een broodje met jam en thee. Dit smaakte weer erg goed en hierna zijn we weer in de bus gestapt om de overige stageplekken te bezoeken. We zijn begonnen bij TankaTanka, de stageplek van Simone, Eric en Janine. TankaTanka is een psychiatrisch ziekenhuis waar mensen heen worden gebracht met psychiatrische aandoeningen of bijv. epilepsie. In Gambia denken ze dat deze mensen bezeten zijn door de duivel en daarom worden ze ‘weggestopt’. Dit was erg indrukwekkend, maar zelf vond ik het ook een beetje ongemakkelijk en onbehaaglijk. De mensen kwamen op ons af en vroegen ons om geld of spullen en ik had geen idee hoe ik ermee om moest gaan en op moest reageren. Na een korte rondleiding was het tijd om naar de volgende stageplek te gaan. Gamsolar, de stageplek van Angela. Dit is een bedrijf van een Nederlandse eigenaar die zich bezighoudt met zonne-energie. Hier hebben we, in het Nederlands, kunnen praten en gehoord wat het werk van Angela de komende tijd in gaat houden. Hierna zijn we doorgereden naar de Special Need School, een school voor kinderen met een verstandelijke beperking. Dit is de school waar Eric en Janine ook deels hun project (kunnen) gaan doen. Toen we aankwamen waren er allemaal kinderen met het Syndroom van Down aan het buitenspelen. Dit was echt super leuk om te zien en de kinderen waren heel erg enthousiast. Na kort rondgekeken te hebben zijn we naar het naaiatelier gegaan aangezien we nog jurkjes moesten hebben voor de volgende dag. Hier zijn onze maten opgemeten en is de afspraak gemaakt dat we de volgende dag de jurkjes konden ophalen.
Dag 4 was het Independence day in Gambia. Gambia is dit jaar 50 jaar onafhankelijk en dit werd erg groots uitgepakt. Heel Gambia had kleren aan van dezelfde stof en ook wij hebben jurkjes laten maken van die stof. We zouden met de collegebus naar het naaiatelier gaan, maar aangezien de chauffeur de tijd was vergeten werd er besloten dat we met de taxi zouden gaan. Net op dat moment kwam er een grote vrachtwagen met een enorme laadbak aanrijden en vonden de Gambianen die ons begeleiden het leuk om ons te laten zien hoe het liften in Gambia gaat. Wij klommen dus en werden deels gehesen met zijn allen in de laadbak. Toen de vrachtwagen aangaf een andere kant op te gaan zijn we uitgestapt en met een ander busje verder gereden naar het naaiatelier. De jurkjes hebben we opgehaald bij het naaiatelier en ons hier direct omgekleed. Mijn jurkje zat aan de strakke kant, waardoor ik het lichtelijk benauwd kreeg, maar ach, alles went hier in Gambia. Toen we bij het stadion aankwamen waar de Independence Day werd gehouden was het een drukte van belang. Het zag letterlijk en figuurlijk zwart van de mensen. Heel Gambia was uitgelopen naar mijn idee en iedereen liep in dezelfde kleding. We hebben een plekje gezocht in het stadion en hier zaten we in de volle zon en met veel te veel mensen op een kluitje. Het was dus super warm en in Gambia kennen ze niet het begrip vol=vol. Hoe meer mensen hoe meer vreugd, dus het hele stadion zat bomvol en zelfs de trappen en uitgangen zaten vol met mensen. Toen de president van Gambia binnen werd gereden in een enorme limo met open dak, ontplofte het hele stadion. Er renden honderden studenten voor de auto uit en de president werd echt ontvangen als een ware held. Dit was heel bijzonder om te zien, maar ook wel een beetje vreemd. Naar mijn idee gaat dit in Nederland toch iets anders. Toen het veel te warm werd in het stadion zijn we eruit gegaan en weer teruggereden naar de college. Hier hebben we geluncht waarna we naar een lokale familie zijn geweest om hier te dineren. Dit was de familie van Paul en Joseph en ze wonen net buiten Brikama in een primitief huisje zonder elektriciteit, maar met een waterput en een gat in de grond om naar de wc te gaan. Hier werden we erg gastvrij ontvangen, kregen we een uitgebreide rondleiding en ook een heel uitgebreid diner.
Dag 5 was het weer tijd voor ontbijt om 9.30 uur waarna we naar de Serrekunda Market zijn geweest. Dit is een enorme chaos met overal kraampjes en kleedjes waar mensen hun goedbedoelde rotzooi hebben uitgesteld. Hier heb ik 3 handdoeken gekocht, maar deze zijn duidelijk tweedehands en ik begin er inmiddels sterk over te twijfelen om mijn lekker frisse en fijne Nederlandse handdoek elke dag te gaan wassen. Op deze market hebben we ook een waaier gekocht voor in ons huis en borden en bekers. Na de Serrekunda Market zijn we naar de vismarkt geweest. Hier hebben we gezien met welke boten de vis gevangen wordt, hoe de vis schoongemaakt wordt en hoe de vis gerookt werd.
Dag 6 en tevens de laatste dag van de introductie zijn we naar de crocodile pole geweest. Dit is een grote vijver met veel krokodillen erin en konden we een krokodil aanraken en ermee op de foto. Na dit bezoek was het tijd voor lunch op de college en hebben we intervisie gehouden met Metsje en mister Tamba. Hierin konden we 2 positieve en 2 verbeterpunten noemen van de introductieweek en hebben we besproken hoe de intervisie er de komende tijd uit gaat zien. Na de intervisie konden we lekker onze eigen gang gaan en hebben we even alleen met onze eigen Nederlandse groep bij elkaar gezeten, wat toch wel erg fijn was. We hebben gewoon even Nederlands gepraat en met elkaar kunnen delen hoe we op deze week terugkijken en hoe we het leven in Gambia op dit moment ervaren. Voor mij geldt dat ik het leuk vond deze week, maar ook erg druk. We zijn hele dagen druk geweest en dit is mij in combinatie met de warmte, alle indrukken en het wennen zwaarder gevallen dan ik van te voren had gedacht en ik heb nog zeker even nodig om te acclimatiseren. We hebben in ons huisje een fotomuur gemaakt van alle foto’s en kaarten die we zelf meegenomen hebben en dit helpt wel om het huisje iets meer van onszelf te maken en meer thuis te gaan voelen.